Με αυτά τα βιβλία αποχαιρετήσαμε το 2022

 Η λέσχη ανάγνωσης διάβασε και προτείνει

ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ

ΑΙΒΑΛΙ - ΜΥΤΙΛΗΝΗ, 1922   

ΛΑΜΠΡΕΛΛΗ ΛΙΛΗ

Το πέρασμα πέντε γυναικών και ενός μωρού -γιαγιά, μάνα, τρία μικρά κορίτσια κι ένα αβάφτιστο αγόρι- από το Αϊβαλί στη Μυτιλήνη, το 1922, με βάση πραγματικές μαρτυρίες. Οι εφτά άντρες της οικογένειας έμειναν πίσω και δεν άφησαν κανένα ίχνος, σαν να τους ρούφηξε η γη.
Αυτό το πέρασμα μοιάζει με τις ματριόσκες, τις ρώσικες κούκλες-φωλιές που η καθεμιά τους κρύβει πολλές μικρότερες, γιατί όσο ανοίγεις τις φωλιές της ιστορίας, τόσο βρίσκεις ότι τα καταχωνιασμένα περάσματα είναι πολλά. Η βασική αφηγήτρια είναι η μεγαλύτερη από τα τρία κορίτσια, η Ελένη, εννιά χρονών εκείνη τη σημαδιακή χρονιά. 

ΣΙΚΕΛΙΚΟ ΕΙΔΥΛΛΙΟ   

ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ ΣΩΤΗ

Το Σικελικό ειδύλλιο δεν είναι ειδύλλιο. Είναι το χρονικό της συνάντησης δύο ανθρώπων σε μια μικρή πόλη της Σικελίας, στα μέσα της δεκαετίας του 1950. Με την πρώτη ματιά, ο αστυνόμος Λούκα Ντε Ματέις και η νεαρή Κοντσέττα Βιτάλε δεν έχουν τίποτα κοινό εκτός από τη σικελική τους καταγωγή: αλλά, καθώς αφηγούνται τα γεγονότα της ζωής τους, φανερώνουν όλο και περισσότερες ομοιότητες· είναι και οι δυο τους, ο καθένας με τον τρόπο του, ξένοι στον γενέθλιο τόπο· μοιάζουν με τα αντίθετα είδωλα του ίδιου καθρέφτη. Για τον Ντε Ματέις, ο τίτλος αυτού του βιβλίου ίσως να ήταν Σικελικό γοτθικό - ιστορία τρόμου δυτικά των Συρακουσών· στην Κοντσεττίνα ίσως να ταίριαζε περισσότερο ο τίτλος Κουκλοθέατρο σε τοπίο του Νότου· της άρεσαν οι μαριονέτες· άλλοτε έμοιαζε μικρότερη από την ηλικία της, άλλοτε πολύ μεγαλύτερη. Το Σικελικό ειδύλλιο τοποθετείται στο επαρχιακό περιβάλλον του νησιού εκείνη την όχι και τόσο μακρινή εποχή: μαφιόζικες δολοφονίες, εγκλήματα τιμής, βιασμοί και επανορθωτικοί γάμοι. Ο Ντε Ματέις και η Κοντσέττα Βιτάλε δεν βρίσκουν τη θέση τους σ' αυτόν τον κόσμο. Αν και η προτροπή για τον εαυτό τους είναι Ζήσε!, όλα πάνε στραβά, σχεδόν όλα: ο Ντε Ματέις βρίσκει τον σικελικό τρόπο θανάτου και η Κοντσέττα αρνείται να συμμορφωθεί με τον σικελικό τρόπο ζωής. 

«Στο Σικελικό ειδύλλιο (2021) η επαρχιακή Ιταλία, και πιο συγκεκριμένα ο υπανάπτυκτος Νότος της Σικελίας, λειτουργεί ως πολιτισμικό σκηνικό για το θέμα που απασχολεί τη συγγραφέα. (...) Γενικότερα, λοιπόν, η σύγχρονη πραγματικότητα, τα κοινωνικά και πολιτικά γεγονότα, κυρίως βέβαια τα πολιτισμικά ποτάμια μέσα στα οποία κολυμπάμε, είτε το αντιλαμβανόμαστε είτε όχι, δεν περνάνε μόνο στα δοκίμια και τα άρθρα της Σώτης Τριανταφύλλου, αλλά έμμεσα αντανακλώνται στα πολιτισμικά της σενάρια». (Γιώργος Ν.Περαντωνάκης, bookpress.gr, 23/09/2021)

Δείτε κι αυτά:

https://www.youtube.com/watch?v=7BIpZnSrEaI

https://www.ogdoo.gr/politismos/vivlio/diavasame-sikeliko-eidyllio-tis-sotis-triantafyllou-patakis

ΟΙ ΕΠΤΑ ΘΑΝΑΤΟΙ ΤΗΣ ΕΒΕΛΙΝ ΧΑΡΝΤΚΑΣΤΛ   

TURTON STUART

Στην αποψινή δεξίωση, κάποιος θα δολοφονηθεί. Δεν θα μοιάζει με φόνο κι έτσι ο ένοχος θα παραμείνει ασύλληπτος. Αν αποκαταστήσεις αυτή την αδικία θα σου δείξω την έξοδο.
Προοριζόταν για γιορτή, καταλήγει όμως σε τραγωδία. Ενώ στον ουρανό σκάνε πυροτεχνήματα, η Έβελιν Χαρντκάστλ σκοτώνεται. Δεν θα πεθάνει, όμως, μόνο μια φορά. Ώσπου να καταφέρει να εξιχνιάσει τον φόνο της ο Έιντεν -ένας από τους προσκεκλημένους στο πάρτι στο Μπλάκχιθ- η μέρα θα επαναλαμβάνεται, ξανά και ξανά. Και κάθε φορά, θα τελειώνει με τον ίδιο μοιραίο πυροβολισμό. Ο μόνος τρόπος να σπάσει ο κύκλος είναι ο εντοπισμός του δολοφόνου.

«Έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Ένα βιβλίο απόλυτα πρωτότυπο και μοναδικό. Δεν μπορούσα να το βγάλω από το μυαλό μου μέρες αφού το είχα διαβάσει.» (Sophie Hannah, συγγραφέας)
«Διά του παρόντος ανακηρύσσω τον Stuart Turton τον Τρελοκαπελά του αστυνομικού μυθιστορήματος. Οι επτά θάνατοι είναι ένα έργο μοναδικό, αναζωογονητικό και ευφυές. Αληθινά πρωτότυπο, ένα υπέροχο ανάγνωσμα. Το έκανα φύλλο και φτερό.» (Ali Land, συγγραφέας)
«Το ξεχωριστό ντεμπούτο του Stuart Turton είναι κάτι που οι αναγνώστες δεν θα έχουν ξαναδιαβάσει ποτέ.» (Financial Times)
«Ένα βιβλίο για τον εγκέφαλό σας. Ένα τρομερά πρωτότυπο, απολαυστικό, ακαταμάχητο αστυνομικό μυθιστόρημα.» (Daily Express)

ΒΡΑΒΕΙΟ COSTA ΠΡΩΤΟΕΜΦΑΝΙΖΟΜΕΝΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ 2018

«Με τη συγγραφή του βιβλίου αυτού, ο πρωτοεμφανιζόμενος συγγραφέας Stuart Turton έβαλε ένα μεγάλο στοίχημα: να συνδυάσει τις γοτθικές ιστορίες τρόμου με τα σύγχρονα βιντεοπαιχνίδια. Κι αυτό, στήνοντας την πλοκή σε μια έπαυλη που θυμίζει σκηνικό υπό κατάρρευση της Άγκαθα Κρίστι. (...) Ενδιαφέρον πείραμα που απευθύνεται μάλλον στους λάτρεις του fantasy και των βιντεοπαιχνιδιών παρά στους αναγνώστες της κλασικής αστυνομικής λογοτεχνίας. Ίσως όμως να δείχνει μια έξοδο από την πολυφορεμένη συνταγή των αιμοσταγών σίριαλ κίλερ και των κοριτσιών που εκδικούνται τους μοχθηρούς συντρόφους τους». (Χίλντα Παπαδημητρίου, bookpress.gr 11/06/2020)

 

 

Κριτική βιβλίου: Οι επτά θάνατοι της Έβελιν Χαρντκάστλ

• 01/09/2021
• | 14:30
• | Κριτικές, Λογοτεχνία - Ποίηση
• | Ανθή Γιάγκα

Ο Stuart Turton μας κάνει να αναρωτιόμαστε: Γιατί είναι επτά οι θάνατοι της Έβελιν Χαρντκάστλ;

(Προσοχή! Μπορεί να περιέχονται πληροφορίες που θεωρούνται spoilers)

Ομολογώ πως δεν είμαι φανατική των βιβλίων φαντασίας. Για την ακρίβεια μέχρι λίγους μήνες πριν δεν έπιανα βιβλίο φαντασίας στα χέρια μου. Στη ζωή όμως ποτέ μην λες ποτέ κι ήρθαν έτσι τα πράγματα που μια λέσχη ανάγνωσης και τα μέλη της με τα τόσο διαφορετικά αλλά ενδιαφέροντα αναγνώσματα με έκαναν να ανοίξω τις σελίδες βιβλίων φαντασίας κι όχι μόνο αυτό, αλλά να τα απολαύσω μάλιστα.

Όταν ήρθε η ώρα να διαβάσουμε το κοινό για όλους μας βιβλίο «Οι επτά θάνατοι της Έβελιν Χαρντκάστλ» του Βρετανού συγγραφέα Stuart Turton και συνειδητοποίησα πως ο χρόνος της ιστορίας κινείται σε πολλά επίπεδα και οι χαρακτήρες αλλάζουν σώματα, δίστασα, γιατί δεν ήμουν συνηθισμένη σε τέτοιου είδους μυθιστορηματική πλοκή. Ο Turton, όμως, με κέρδισε!

Λίγα λόγια για την πλοκή

Ένας άνδρας ξυπνάει καταμεσής ενός δάσους, δεν ξέρει ποιος είναι, πού βρίσκεται, έχει χάσει το χρόνο και το μόνο που θυμάται και φωνάζει είναι ένα όνομα: «Άννα!». Πανικόβλητος ψάχνει να βρει τι του συμβαίνει και καταλήγει τελικά με τη βοήθεια μιας πυξίδας και μιας φωνής που τον κατευθύνει σε μία έπαυλη, κάπως ξεχασμένη στο χρόνο, όχι όμως και έρημη. Είναι η έπαυλη των Χαρντκάστλ, εκεί που, όπως σύντομα ο αμνήμων ήρωας θα πληροφορηθεί, πρόκειται να δολοφονηθεί στον μεγάλο χορό που δίνεται προς τιμήν της, η κόρη των Χαρντκάστλ, η Έβελιν, ενώ ο ίδιος είναι παγιδευμένος σε ένα σώμα που δεν είναι το δικό του και για να δραπετεύσει μόνο ένας τρόπος υπάρχει: να ανακαλύψει ποιος είναι ο δολοφόνος της Έβελιν.

Για να πραγματοποιήσει την έρευνά του έχει τη δυνατότητα να ζήσει μέσα σε οχτώ διαφορετικά σώματα, για 24 μόνο ώρες στο καθένα. Και κάθε σώμα, κάθε διαφορετικός ξενιστής θα του προσφέρει μια διαφορετική οπτική στην ιστορία, στο μυστήριο της δολοφονίας της Έβελιν. Θα ανακαλύψει πως τα «καλά» και τα «κακά» του καθενός μπορούν να αποδειχθούν καίρια εκεί που δεν το περιμένει.

Ο δολοφόνος (ή οι δολοφόνοι) τελικά θα αποκαλυφθεί και μαζί θα αποκαλυφθεί και ο πραγματικός χαρακτήρας της έπαυλης των Χαρντκάστλ, ενός μέρους που προορίζεται, για να αποκαθιστά τη δικαιοσύνη. Όσο είναι δυνατόν κάτι τέτοιο.

Η γραφή του Stuart Turton

Η προσπάθεια του Turton να παντρέψει το μυστήριο και τη φαντασία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί κάτι παραπάνω από τίμια. Ο συγγραφέας έπλασε ένα σκηνικό που με έκανε πολλές φορές να νιώσω πως βρίσκομαι στο θέατρο και παρακολουθώ μια κλασική ιστορία μυστηρίου και πάνω στη σκηνή βρίσκονται όλα εκείνα τα μικροαντικείμενα και τα στοιχεία, που ήρωες αλλά και θεατές παρατηρούν πολύ προσεκτικά, για να βρούνε το δολοφόνο. Μαχαίρια, σκισμένες ατζέντες, γράμματα, πεταμένα ρούχα, μισοτελειωμένα ποτά, όλα τοποθετημένα με μαεστρία από τον Turton, που ωθεί τους ήρωές του να ενταχθούν στο κυνήγι του δολοφόνου. Η «σκηνογραφία», λοιπόν, είναι ιδανική και η ατμόσφαιρα του μυθιστορήματος γοητευτική, όπως αρμόζει, εξάλλου, σε τέτοιες ιστορίες.