Στις διακοπές των Χριστουγέννων έχουμε ελεύθερο χρόνο για να διαβάσουμε βιβλία

 

ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑΣ

 ΛΑΜΠΑΔΑΡΙΔΟΥ-ΠΟΘΟΥ ΜΑΡΙΑ

Το βιβλίο «Σπίτι μου της Μικρασίας» είναι μια ποιητική προσέγγιση στο Σπίτι-Σύμβολο, μια αναφορά στις πηγές και στις ρίζες της γης εκείνης που έγινε η πατρίδα του αίματος. Η συγγραφέας ανήκει στη δεύτερη γενιά των προσφύγων, που δεν έχει δικές της μνήμες. Το βιβλίο αυτό δείχνει πώς πέρασε ο πόνος της προσφυγιάς στα βιώματα των παιδιών τους.

Είπε η Συγγραφέας:
«Προσωπικά, δεν δέχομαι την έκφραση «χαμένη πατρίδα», παρά μόνο «αλύτρωτη». Και λέω, ίσως να είναι μια άμυνα αυτό. Μια αντίσταση στη λήθη. Γιατί η γη της Μικρασίας, γη της Ιωνίας, δεν είναι μόνον η πατρίδα των προσφύγων, του πατέρα μου ή του πάππου μου.
Στη γη εκείνη γεννήθηκαν τα μεγάλα οράματα των Ιώνων φιλοσόφων, εκείνων των μεγάλων οραματιστών, που μέχρι σήμερα, και για πάντα, θα καταυγάζουν την πνευματική μοίρα του κόσμου.
Η γη εκείνη είναι το βάθος του ελληνικού χρόνου, το βάθος και η αρχή της ελληνικής σκέψης. Και μ΄ αυτή την έννοια, δεν είναι μόνον η πηγή και η ρίζα, δεν είναι μόνον ο πόνος και το αίμα του πόνου. Είναι η πιο βαθιά ουσία του πνεύματος, που παραμένει στον αιώνα ελληνικό. Γιατί η ψυχή και το πνεύμα, η βίωση του Λόγου ως κοσμικής έκφρασης, δεν εκπορθούνται, που σημαίνει δεν εκπατρίζονται».

 

https://www.mixanitouxronou.gr/anazitise-to-spiti-ton-progonon-tou-stin-mikrasia-ke-tis-lires-pou-ekripse-o-pappous-tou-ston-xerizomo-pos-ton-ipodechtikan-i-nei-eniki-sta-alatsata-ke-i-sigkinisi-brosta-sto-nikokirio-pou-den-iche/

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΜΙΑΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ

MAALOUF AMIN

Ο συγγραφέας της Σαμαρκάνδης ρίχνεται σε μια οδύσσεια με σκοπό να αναστήσει τη μοίρα της «φυλής» Μααλούφ, που, ξεκινώντας από το Λίβανο, θα διασκορπιστεί σαν μελίσσι σ’ όλο τον κόσμο. Σ΄ αυτή την περιπέτεια που διαρκεί πάνω από έναν αιώνα, ο συγγραφέας συγκαλεί τους νεκρούς, τους ζωντανούς, τους προγόνους, τα φαντάσματα. Εξερευνά το θρύλο τους. Τους παρακολουθεί μέσ’ από τις τελευταίες αναλαμπές της οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Παρατηρεί αυτή τη διασπορά των μυστικιστών, των μασόνων, των καθηγητών, των εμπόρων, των πολύγλωσσων και κοσμοπολιτών ονειροπόλων. Γνωρίζει πως το καυτό αίμα τους χτυπάει στις φλέβες του.
Γνωρίζει πως και η δική του πορεία θα ήταν μάταιη αν δεν έμενε κι ο ίδιος, με το γράψιμο και τα συναισθήματα, πιστός σ’ αυτή τη ταραγμένη γενεαλογία.
"Το Χρονικό μιας οικογένειας" είναι πράγματι μια μεγαλειώδης αναγνώριση χρέους. Αλλά και μια μεγάλη και ευγενής προσευχή. Ένας ύμνος αγάπης για μια οικογένεια που παραμένει η μοναχική πατρίδα αυτού του εξόριστου συγγραφέα.